ماه رمضان ، تابستان ، امتحان یا اگر افطار مهمان شدیم چه کنیم

ماه رمضون باشه ، تابستون هم باشه ، امتحان هم داشته باشی…وای همه اینا واسه اینکه قاطی کنی کافیه اما به همه اینا این رو هم اضافه کن که خوابگاه هم باشی..سحری نخوری و افطاری هم بخوای غذای خوابگاه رو بخوری..به نظر من که خیلی اوضواع داغونیه…روزها درس نمیخونی به امید اینکه از افطار تا سحری میشینی درس می خونی و افطاری رو می خوری دیگه حس درس خوندنت پریده.روز و شب هم یه کم جاش عوض میشه.نمی دونی الان تو امروزی یا تو فردا چون درسته که الان بیداری اما فرداتو خوابی خب نمی دونی وقتی از خواب بیدار میشی رو امروز حساب کنی یا فردا..خیلی قمر در عقربه

دیروز افطاری رفتم خونه خواهرم.فکر کن تو یه چنین شرایطی یکی دعوتتون کنه. شما جای من بودید چه میکردید. من از اونجا که فرصت شناس هستم با غنیمت شمردن این فرصت زمینه رو برای یک ماه ذخیره سازی آماده کردم و البته این خواهر بنده یک کدبانو به تمام معنا در زمینه آشپزیه یعنی دیروز به این نتیجه رسیدم. افطار تا سحر دیروز یک چیز تو مایه های یک ماراتن لذت بخش و نفس گیر بود و البته با در نظر گرفتن همه شرایط.اول که با چایی و نون و پنیر و گردو افطار کردیم..یه کم سوپ به عنوان پیش غذا و بعدش هم آش نذری که همسایه اورد رو ررفتیم بالا…تازه داشتم گرم میشدم که سریال شروع شد. من هم که امسال فقط این سریال شبکه سه رو می بینم.بهتر بود این سریال رو واسه گروه کودک و نوجوان می ساختند. به خدا سمندون خیلی جالب تر بود..مشغول فرنی ها شده بودم که کم کم آبجی خانوم اسنک هایی که درست کرد و دونه رو  می کرد و بنده حد اقل هیچی نخورده باشم 10 تا اسنک رو خوردم…بعد اینا یه ظرف پر سالاد و سس و تهش یه چایی با بامیه زدیم تا همه رو بشوره بره پایین… سفره افطاری جمع نشده میوه اومد وسط و منم چون می دونستم شاید حالا حالا ها دست نده که بخوام بیام مهمونی این جا یه ویتامین پارتی اساسی پر کردم .از موز و شلیل و هلو انجیری بگیر تا خیار و سیب…راضی و خرسند بودیم که نیم ساعت نشده بود که آبجی ما فکر کرد که شاید پا نده حالا حالا ما دوباره مهمونش بشیم بساط بستنی و فالوده رو راه انداخت و منم که نه نمیتونستم بگم. دیگه کم کم نه اینکه حس سنگینی بم دست داده بود پا شدم یه نسکافه درست کردم ، دو قاشق “کافی” سه قاشق ” میت” و اون رو هم به این امید که بشوره بره پایین خوردیم و مشغول درس خوندن شدیم و ” سایملتینیسلی” یعنی به صورت همزمان (گفتم که تاثیرش بیشتر شه) مشغول تناول پسته خام شدیم و فکر میکردیم چرا اینا تو یخچال شیر ندارن که کلسیم بدن هم تامین شه و در عین حال فکر میکردم که سحری قراره چی بخوریم. سحری هم که دست این کدبانو درد نکنه که مرغ درست کرده بود با سیب زمینی سرخ کرده و البته مرغ هم رو با تخم انار درست کرده بود که دستش درد نکنه انصافا خیلی خوش مزه بود و البته با دیدن ماست سر سفره یاد همون کلسیم ها افتادم. این شوهر خواهر ما مثل خواهر ما از اون انسان های بد غذاس که تیکه غذا بیشتر نمیخوره و اون یه تیکه رو هم شیش ساعت طول میده و کلا آدم غذا خوری هم نیست و معده خیلی نازک نارنجی و حساسی هم داره و بهترین گزینه واسه شریک شدنه برخلاف من که از اون دهن دار های درجه یکم که دو تای من واسه ورشکست کردن این بوفه ها کفایت میکنه و معدم هم اصلا برخلاف روح لطیفم حساس نیست و روم به دیوار گلاب به روتون در پونزده سال اخیر فقط دو بار بالا اوردم که دلیل اصلی هم پرخوری و اوردز زدن معده بدبخت بود و بدترین شخص  واسه شریک شدن هستم…یک مرغ رو اگه بخوایم قسمت کنیم یه تیکه از سینه مرغ برای ایشون بقیه برای من و دیشب سحری هم این قانون حفظ شد …بعدم که یه قرص جوشان ورداشتم تا خدای نکرده ویتامین سی بدنم کم  نشده باشه و خدای نکرده دچار بیماری و کمبود و چیزی نشیم. دیگه معده و روده ها و فول ، مری فول ، موقع حرف زدن همش حواسم بود یه دونه برنجی چیزی از دهنم نپره بیرون که خدای نکرده چیزی حروم نشه و از ذخیره ما هم چیزی کم نشه که ابجی چایی رو اورد. ایشون رو خوردن چایی بعد سحری تاکید داره که توضیح دادم این چایی رو اگه بخورم دیگه کارم با کرام الکاتبین و البته ایشون گفتند که عجب تو از دیشب تا حالا این قدر خوردی هیچی نشدی این یه استکان دیگه چی میخواد بشه که توضیح دادم اولا درست نیست که آدم لقمه های مهمون رو بشمره دوما که گفتم بنده حساب همه سوراخ سنبه های این بدن رو دارم و الان هم همش پره…این یه استکان مثل قطره ای میمونه که یه دریا رو لبریز میکنه..البته ایشون توضیح دادند که نمردیم و معنی لقمه روهم فهمیدیم.